เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตอนตีห้า ปลุกให้ฉันตื่นจากความงัวเงีย แต่สิ่งที่ทำให้ตาสว่างจริงๆ คือความตื่นเต้นของการเดินทางที่รอคอยมานาน วันนี้ฉันจะออกเดินทางสู่ Uzbekistan ดินแดนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสายไหมและสหภาพโซเวียต เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้สัมผัสเอเชียกลาง และเป็นอีกครั้งที่ฉันเดินทางลำพัง พร้อมแผนการเดินทางที่จัดเตรียมเองทุกขั้นตอน ความตื่นเต้นท่วมท้นจนแทบไม่รู้สึกง่วงเลย
หลังจากจัดกระเป๋าและเตรียมตัวเรียบร้อย รถมารับตรงเวลา 6.00 น. พาฉันมุ่งหน้าสู่สนามบินสุวรรณภูมิ ด้วยความคาดหวังว่าการมาถึงสนามบินแต่เช้าจะช่วยให้ฉันมีเวลาทำทุกอย่างแบบไม่ต้องเร่งรีบ ทั้ง shopping, นั่งเลาจน์, จิบชา กาแฟ และกินขนม เป็นแผนการที่ดูสมบูรณ์แบบสำหรับเช้าวันเดินทาง
แต่เมื่อมาถึงสนามบินเวลา 6.30 น. ก็พบกับความวุ่นวาย อึกทึก หมู่ผู้โดยสารที่มุ่งหน้าสู่จุดหมายต่างๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงกระเป๋าเดินทางที่ถูกลากไปมา ปะปนไปกับเสียงประกาศของสนามบิน ฉันเดินไปยังแถวเช็คอินของ Air Astana ซึ่งอยู่ไกลสุดในแถว U ร่วมกับ Emirates แต่ภาพที่เห็นคือ ทุกสายการบินเปิดให้เช็คอินหมดแล้ว…ยกเว้น Air Astana แถวของผู้โดยสารเริ่มยาวขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่เคาน์เตอร์ยังคงปิดสนิท แม้จะรอจนถึง 7 โมงเช้า เคาน์เตอร์เช็คอินก็ยังไม่เปิด ไฟลท์ของเราจะต้องออกเวลา 10.15 น. นะเนี่ย
Air Astana เป็นสายการบินที่พยายามสร้างตัวเองเป็น hub ของเส้นทางเอเชียกลาง มีผู้โดยสารจำนวนไม่น้อยที่ใช้บริการ ไม่ว่าจะเป็นคนคาซัคที่เดินทางกลับบ้าน หรือชาวเอเชียกลางที่มาเที่ยวเมืองไทย ใบหน้าของพวกเขาชวนให้นึกถึงภาพความทรงจำจากการเดินทางไปมองโกเลีย แต่ครั้งนี้มันพิเศษกว่า เพราะฉันกำลังจะเดินทางเข้าสู่เอเชียกลางจริงๆ จุดหมายปลายทางที่แตกต่างและน่าค้นหากำลังรอฉันอยู่
เอเชียกลาง: คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน
เมื่อพูดถึงหน้าตาและลักษณะของผู้คนในเอเชีย ฉันพยายามแยกแยะจากความรู้สึกของตัวเอง เอเชียตะวันออก อย่าง จีน เกาหลี ญี่ปุ่น ดู “ใช่” และ “คล้าย” คนไทยมากที่สุดในสายตาของเรา
เอเชียใต้ เช่น อินเดีย ปากีสถาน หรือศรีลังกา ให้ความรู้สึก “ใช่ ๆ คล้าย ๆ” เหมือนญาติห่าง ๆ ที่มีบางอย่างคุ้นเคยแต่ไม่เหมือนเสียทีเดียว
เอเชียกลาง กลับเป็นเรื่องที่ทำให้ต้องชะงัก “คล้ายแต่ไม่ใช่” เหมือนคนที่เรารู้จักจากที่ไหนสักแห่ง แต่ต้องใช้เวลามองซ้ำอีกสองสามครั้งเพื่อให้แน่ใจ
ส่วน ตะวันออกกลาง นั้น “ไม่คล้ายและไม่ใช่” ไปเลย เป็นอีกโลกหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในกลุ่มชนชาวเอเชีย
ความหลากหลายของเชื้อชาติและวัฒนธรรมคือสิ่งที่ทำให้ภูมิภาคนี้น่าสนใจ เหมือนเกมจับผิดภาพที่ต้องเพ่งมองอย่างละเอียดถึงจะเห็นความแตกต่างที่แท้จริง
ความวุ่นวายในสนามบินและสัมผัสแรกที่คาซัคสถาน
ทุกอย่างยิ่งดูเหมือนจะกระชั้นชิดขึ้น ปัญหาเริ่มตั้งแต่การเปิดเคาน์เตอร์เช็คอินเพียง 2 ชั่วโมงก่อนเวลาเครื่องออก ขณะที่สนามบินเต็มไปด้วยผู้โดยสาร แถวตรวจคนเข้าเมืองใช้เวลาเกือบชั่วโมง ไหนจะต้องแลกเงิน และปัญหาพาสปอร์ตของฉันที่เครื่องสแกนอ่านไม่ได้ ทำให้ต้องไปต่อคิวแถวเจ้าหน้าที่ใหม่ กว่าจะเสร็จทุกขั้นตอน เหลือเวลาอีกเพียง 10 นาทีก่อนถึงเวลาขึ้นเครื่อง ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วเดินขึ้นเครื่องแบบไม่ให้เสียฟอร์ม แม้ในใจจะแอบเหนื่อย
ที่นั่ง 37C ริมทางเดิน เป็นที่นั่งที่สมบูรณ์แบบสำหรับฉัน อายุขนาดนี้ วิวริมหน้าต่างอาจดูสวย แต่ความสะดวกในการลุกไปเข้าห้องน้ำสำคัญกว่าเยอะ กับเวลาเดินทางประมาณ 7 ชั่วโมง
เมื่อเครื่องลงจอดอย่างปลอดภัย เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วห้องโดยสาร ฉันเริ่มชอบวัฒนธรรมการปรบมือหลังเครื่องลงจอด มันไม่ได้เป็นเพียงการตบมือเฮฮาส่งๆ แต่เป็นการขอบคุณและชื่นชมกัปตันที่พาผู้โดยสารทุกคนเดินทางถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
ผู้โดยสารชาวคาซัค หรืออย่างน้อยที่สุด ผู้โดยสารบนเที่ยวบินนี้ ดูใจเย็นเป็นพิเศษ ไม่มีใครรีบร้อนลุกขึ้นยืนขณะเครื่องยังคงจอดนิ่ง พวกเขายังคงนั่งรออย่างเป็นระเบียบ แม้ว่าจะต้องใช้เวลารอสักพักก่อนจะออกจากเครื่อง
ขณะที่ฉันรอรับกระเป๋า ฉันสังเกตเห็นว่าทุกคนรอบตัวฉันยังคงสงบ ไม่มีใครเร่งรีบ หรือพยายามเบียดแซงเพื่อให้ได้กระเป๋าของตัวเองก่อน ดูเหมือนว่าคนที่กระวนกระวายที่สุดในสนามบินตอนนี้ก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากตัวฉันเอง!
ผู้คนที่นี่ดูสูงใหญ่โดยเฉพาะผู้ชาย ส่วนการแต่งกายก็เน้นไปที่เสื้อผ้าสีเข้มและโทนสุภาพ ไม่มีอะไรฉูดฉาด แต่ดูภูมิฐานและมีระเบียบไปในตัว
สนามบินเมืองอัลมาตี้ (Almaty) ยังไม่ใช่จุดหมายปลายทางของฉัน แต่เป็นสนามบินสำหรับเปลี่ยนเครื่อง ซึ่งต้องใช้เวลานานถึง 19 ชั่วโมง เพื่อเดินทางต่อไปท้าชเค้นท์ (Tashkent) เมืองหลวงของอุซเบกิสถาน ฉันจึงเลือกใช้โอกาสนี้ทำ stopover ในเมือง โดยประสานงานผ่านสายการบิน แม้จะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่สิ่งที่ได้รับคือ ที่นอนนุ่มๆ ให้ได้หลับสนิท อาหารเช้าร้อนๆ และบริการรถรับส่งสนามบิน ความสะดวกสบายที่ดูจะคุ้มค่ากับการรอคอยที่ยาวนาน
สำหรับเที่ยวบินขาแรก ฉันเลือกเช็คอินพร้อมมารับกระเป๋าที่ Almaty ก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยนำกระเป๋าไปเช็คอินใหม่อีกครั้ง เพื่อลดความเสี่ยงที่กระเป๋าจะหายระหว่างทางหรือเปลี่ยนเครื่อง การเดินทางเพิ่งเริ่มต้น ขอไม่เสี่ยงดีกว่า!
Nim Journey 
Leave a Reply