Nim Journey

จากหมู่บ้าน Dingboche เราเดินขึ้นเขาที่อยู่ข้างหมู่บ้านเพื่อมุ่งหน้าไปยัง Lobuche
เป็นเช้าที่อากาศสดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง แสงแดดช่วยให้ความอุ่นบนความสูงกว่า 4300 เมตร เรายืนมองยอดที่อยู่สูงด้านบน มีเจดีย์สีขาวตระหง่านอยู่บนยอด นักเดินเขาหลายคนกำลังเดินเรียงรายเป็นแถวไปตามเส้นทางเดินซิกแซกซึ่งนำไปสู่ยอดสูงนั้น

ฉันเดินไปมาเพื่อยืดเส้นสาย บริหารขา แขว่งแขนเป็นการวอร์มอัพนิดหน่อยก่อนจะเดินตามกลุ่มของเราขึ้นไป ทุกคนพยายามรักษาจังหวะการเดินช้าๆใจเย็น จากประสบการณ์เดินเขาหลายวันที่ผ่านมาทุกคนต่างรู้ว่ายอดนั้นยังคงอยู่รอเราเสมอ คนมีหน้าที่เดินไปเรื่อยๆ ใจเย็นคุมลมหายใจ ตามจังหวะการก้าวสั้นๆ เพื่อให้ร่างกายคุ้นชินกับความสูง บางคนที่มีความคล่องตัวเดินก้าวสั้นๆแซงหน้าฉันไป แทบไม่มีใครห้าวหาญวิ่งขึ้น หรือพยายามเอาชนะความสูงชันนี้ด้วยความเร็วหรือการก้าวยาวๆตัดเส้นทางตรงขึ้นไป เพราะต่างรู้ว่าการถนอมแรงและให้ร่างกายค่อยปรับตัวนั้นมีความสำคัญกับหนทางข้างหน้าอีกยาวไกล

บ่อยครั้งที่ฉันมองไปที่จุดหมายด้านบน ทำให้เร่งฝีเท้าเพราะอยากจะไปถึงปลายทางนั้นเสียที แต่ลมหายใจหอบเร็ว ก็เรียกสติกลับมาให้เดินอย่างใจเย็น ฉันพยายามควบคุมจิตใจ พร้อมกับหันไปชมวิวและทำความรู้จักกับเทือกเขาสูงที่มีชื่อเสียงอยู่รอบตัวเอง

ในที่สุดฉันก็ไปถึงเจดีย์ขาวตระหง่านด้านบน แม้จะเหนื่อยแต่ก็หายอย่างรวดเร็ว และพร้อมจะเดินต่อไปอย่างแข็งแรง