วิถีเชียงคานที่ค่อยๆเปลี่ยนไป

เรามาถึงเชียงคานในวันอากาศร้อนเปรี้ยงของฤดูฝนที่พื้นที่ทั่วไปเขียวชอุ่มของทุ่งนาและความสดชื่นของต้นไม้บนภูสูงรอบๆเชียงคาน

เมืองเล็กๆริมแม่น้ำโขง กลายเป็นจุดหมายปลายทางอีกแห่งที่มีชื่อเสียงของเมืองเลย จังหวัดที่มีแหล่งท่องเที่ยวเป็นภูสูงหลายแห่ง เมืองริมแม่น้ำกับวิถีชีวิตเรียบง่ายกลายเป็นจุดขายที่คนเมืองวิถีชีวิตเร่งรีบอยากมาสัมผัส หรือย้อนรำลึกถึงบ้านเก่าๆแบบที่เคยวิ่งเล่น เคยเห็นในวัยเด็ก

การผันตัวเองจากหมู่บ้านเล็กๆริมแม่น้ำโขง ที่ทำการเกษตร ประมงจับปลาในแม่น้ำ มาเป็นเมืองท่องเที่ยว ทำให้วิถีชาวบ้านเปลี่ยนไป และทำรายได้มากกว่าวิถีชีวิตแบบเดิม ชาวนาหลายคนเปลี่ยนอาชีพที่สองจากการเป็นนางรำมาเป็นหมอนวด ร้านค้า บ้านเก่าถูกปรับปรุงให้เป็นที่พักโดยพยายามคงรูปแบบบ้านเรือนแบบเก่าเอาไว้ แต่ก็เริ่มถูกแทรกด้วยอาคารตึก เดินไปเดินมาหลายรอบ สังเกตว่าคนในชุมชนมีความพยายามรักษาวิถีแบบเก่าๆให้ผสมผสานกับความเจริญแบบใหม่ ด้วยการไม่ปล่อยให้ร้านสะดวกซื้อ 7–11 , Tesco lotus มาตั้งร้านขายของบนถนนคนเดินแหล่งใจกลางหัวใจของเชียงคาน แต่ให้ไปตั้งอีกถนนหนึ่งด้านนอกที่ขนานไม่ไกลกัน

ถนนสายเล็กๆ แม้ไม่ได้ห้ามรถวิ่ง แต่ก็มีรถไม่มากนักใช้เส้นทางนี้จนน่าอึดอัดเกินไป เราเดินเล่นถ่ายรูปกลางถนนกันยังได้ไม่น่าเกลียด

ภาพคนเฒ่า คนแก่ คนในชุมชนใช้จักรยานรุ่นเก่าเป็นยานพาหนะขี่ไปซื้อของทักทายพูดคุย ร้านขายของดั้งเดิมยังเปิดขายพวกผ้าถุง ผ้านุ่งโดยคนมีอายุ ทำให้ได้กลิ่นอายความพื้นบ้านแท้ๆที่ไม่ประดิษฐ์ หวังว่าชีวิตและร้านค้าเหล่านี้จะไม่หายไปกับกาลเวลาและความจูงใจของเม็ดเงินสูงๆ กลายเป็นโรงแรม หรือร้านขายของแบบอื่นซึ่งไม่ได้มาจากท้องถิ่นดั้งเดิม จนเสียความเป็นตัวเองของเชียงคาน

เชียงคานยังมีภูเขา ทุ่งนา ป่าไม้. แม่น้ำ สายหมอก ลมฝน และแสงอาทิตย์แรงกล้า ที่คนท้องถิ่นควรจะหวงแหนไว้ เนื่องจากทั้งหมดนี้สร้างวิถีชีวิตของคนเชียงคานให้มีความเรียบง่ายและน่าสนใจจนนำพาให้มีผู้คนต่างถิ่นอยากมาเยือนสักครั้ง