“อินเดียอีกแล้วเหรอ?” หลายคนอาจถามแบบนี้เมื่อรู้ว่าฉันกำลังจะเดินทางไปอินเดียเป็นครั้งที่สาม แต่สำหรับฉัน อินเดียเป็นประเทศที่ไปกี่ครั้งก็ไม่เหมือนเดิมเลยสักครั้ง เพราะดินแดนที่กว้างใหญ่กว่าประเทศไทยถึงหกเท่าแห่งนี้เต็มไปด้วยความหลากหลาย ทั้งภูมิประเทศ วัฒนธรรม และวิถีชีวิตที่แตกต่างกันสุดขั้วในแต่ละภูมิภาค
ครั้งนี้ ฉันเลือกเดินทางสู่ ลาดักค์ (Ladakh) ดินแดนที่หลายคนขนานนามว่า “ทิเบตน้อย” ด้วยวัฒนธรรมแบบพุทธทิเบตที่ยังคงอยู่ท่ามกลางเทือกเขาหิมาลัยอันยิ่งใหญ่ ไม่ใช่อินเดียแบบที่หลายคนคุ้นเคยกับความวุ่นวายในเมืองใหญ่ หรือวัดฮินดูที่เต็มไปด้วยเสียงสวดมนต์และกลิ่นธูปควันโขมง แต่เป็นอินเดียอีกมิติหนึ่ง ที่สงบ เงียบงาม และโอบล้อมไปด้วยธรรมชาติสุดมหัศจรรย์
ฉันและเพื่อนร่วมทางเลือกเดินทางโดยทางบก แม้ว่าตอนนี้จะมีเที่ยวบินตรงไปถึงเลห์แล้วก็ตาม เพราะเราอยากสัมผัสความงดงามของเส้นทางผ่านภูเขาสูง เส้นทางนี้นำพาเราผ่านเมือง มะนาลี (Manali) ที่เขียวขจี ต่อด้วยถนนลอยฟ้าแห่งเทือกเขาหิมาลัย ผ่าน ช่องเขาทักลาง ลา (Taglang La) ซึ่งเป็นถนนที่สูงเป็นอันดับสองของโลกที่ระดับความสูง 5,328 เมตร การเดินทางอาจใช้เวลานาน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคุ้มค่ากว่าการนั่งเครื่องบินไปถึงจุดหมายปลายทางโดยตรง เพราะวิวระหว่างทางทำให้รู้สึกเหมือนกำลังเดินทางเข้าสู่ดินแดนลึกลับที่อยู่เหนือกาลเวลา
และเมื่อข้ามภูเขาหิมะ ผ่านที่ราบสูงอันแห้งแล้ง ทะเลทรายเยือกแข็ง และแม่น้ำที่ไหลมาจากธารน้ำแข็ง เราก็เดินทางมาถึง เลห์ (Leh) เมืองเอกของลาดักค์ สถานที่ที่ไม่ต้องมีคำอธิบายมากมาย เพราะเพียงแค่ก้าวแรกที่เดินเข้าสู่เมือง ก็ทำให้รู้สึกเหมือนได้หลุดเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่ง—โลกที่เงียบสงบ และเต็มไปด้วยเสน่ห์ของศิลปะ วัดวาอาราม และวิถีชีวิตแบบพุทธทิเบต
Nim Journey 
Leave a Reply