Nim Journey

วันรุ่งขึ้น เราเดินทางกลับสู่คุนหมิงเพื่อเตรียมตัวไปยัง ตงชวน (Dongchuan Red Land) ดินแดนสีแดงที่ขึ้นชื่อเรื่องภูมิประเทศอันเป็นเอกลักษณ์ ดินที่นี่อุดมไปด้วยแร่เหล็ก ทำให้มีสีแดงสด เมื่อผสมกับพืชพันธุ์ที่ปลูกอยู่ทั่วบริเวณ ไม่ว่าจะเป็นข้าวสาลีหรือมัสตาร์ด ก็ยิ่งทำให้เกิดภาพวิวทิวทัศน์ที่หลากสีสันดั่งจิตรกรบรรจงแต้มสีลงบนผืนผ้าใบ

ชาวบ้านเล่าให้เราฟังว่า ตงชวนถูกค้นพบโดยบังเอิญโดยช่างภาพชาวจีนผู้หนึ่ง ซึ่งตั้งใจจะเดินทางไปถ่ายภาพที่หยวนหยาง แต่กลับพบว่าภูมิทัศน์ของตงชวนมีเสน่ห์ไม่แพ้กัน ด้วยเหตุนี้ ตงชวนจึงกลายเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมของช่างภาพจากทั่วทุกมุมโลก โดยเฉพาะในช่วงเดือนพฤษภาคม-มิถุนายน ที่พืชพันธุ์เขียวชอุ่มเต็มที่และอากาศเย็นสบาย

ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เรามีในตงชวนเพียง 3 ชั่วโมง ไม่เพียงพอเลยสำหรับการดื่มด่ำกับทัศนียภาพอันงดงามของที่นี่ จางโป ไกด์ท้องถิ่นที่พาเราไปถ่ายภาพ พูดติดตลกว่า “ทุกคนที่มาครั้งแรกเป็นแบบนี้หมด—กดชัตเตอร์ไม่ยั้ง แล้วก็สัญญากับตัวเองว่าจะกลับมาอีก” และใช่ เราเองก็คิดเช่นนั้น

บทส่งท้าย: ความทรงจำแห่งยูนนาน

การเดินทางกลับจากตงชวนมายังคุนหมิงเต็มไปด้วยช่วงเวลาแห่งการหยุดพักถ่ายภาพ ทิวทัศน์ของหมู่บ้าน ตลาดท้องถิ่น และวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของชาวบ้านเป็นเสน่ห์ที่เราหลงรัก ระหว่างทาง เราเห็นชาวบ้านสะพายตะกร้า ขี่วัว ลา หรือเดินเท้าเข้ามาซื้อของในตลาด ทุกภาพเหล่านี้สะท้อนถึงวิถีชีวิตที่ยังคงดำรงอยู่ท่ามกลางกระแสแห่งความเปลี่ยนแปลง

การเดินทางครั้งนี้ไม่เพียงพาเราไปพบกับธรรมชาติอันงดงาม แต่ยังทำให้เราได้สัมผัสกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ของผู้คนในดินแดนแห่งนี้ ยูนนานและกวางสีไม่ใช่เพียงแค่จุดหมายปลายทาง หากแต่เป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้าใจและซาบซึ้งกับโลกใบนี้มากขึ้น